Τα 15 τελευταία χρόνια συζητώ με τους μαθητές στα πλαίσια του επαγγελματικού προσανατολισμού τους για την αναγκαιότητα μόρφωσης -και- των γεωργών:
Ένας καλλιεργητής-γεωργός οφείλει να γνωρίζει πολύ καλά χημεία, για να διαχειρίζεται τα φυτοφάρμακα και τα λιπάσματα που χρησιμοποιεί στα χωράφια του.
Πρέπει να γνωρίζει σε ικανοποιητικό βαθμό ξένες γλώσσες, για να ενημερώνεται σχετικά με τα ευρωπαϊκά προγράμματα για τις καλλιέργειες, με τις επιδοτήσεις, με τις διεθνείς εξελίξεις πάνω στο αντικείμενό του (μεταλλαγμένα…)
Γνώσεις γεωπονίας και μηχανολογίας είναι εκ των ων ουκ άνευ.
Και βέβαια η χρήση του διαδικτύου για πληρέστερη κι έγκαιρη ενημέρωση για ποικίλα θέματα που τον αφορούν θεωρείται επιβεβλημένη.
Όλα αυτά μπορούν να πραγματοποιηθούν είτε μέσω της Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης είτε μέσω μεταλυκειακής βαθμίδας εκπαίδευσης.
Η άποψη που ακούω από τους περισσότερους μαθητές -και με τρομοκρατεί!- ότι οι γεωργοί δεν χρειάζεται καν να τελειώσουν το σχολείο είναι αυτή που έχει οδηγήσει στο μη περαιτέρω την ελληνική γεωργία.
Με το υπουργείο γεωργίας σε μόνιμη υπνώττουσα κατάσταση (διαχειριστής επιδοτήσεων που επιτείνουν την άθλια κατάσταση), την ελληνική πολιτεία σε νιρβάνα, και κυρίως τους πολίτες σε πλήρη αδιαφορία να μην παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους και να μην απαιτούν, σίγουρα τα πράγματα -και- στον τομέα αυτό θα χειροτερεύουν…
Σχόλια