Αν ένας στοιχειωδώς νοήμων πολιτικός έπαιρνε στα χέρια του την έκθεση της Κομισιόν για την Ελλάδα, θα καταλάβαινε ότι η χώρα μας είναι μια χώρα με πολύ πιεστικά προβλήματα. Σιγά την είδηση, θα μου πείτε. Δεν είναι έτσι. Διότι τα προβλήματα που επισημαίνει η Κομισιόν είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που εμείς επικαλούμαστε στο καθημερινό μας πολιτικό αλισβερίσι. Περιέργως, η Κομισιόν δεν λέει λέξη για την «κοινωνική εξέγερση των νέων», της οποίας εσχάτως δεν έχουμε νεότερα, ούτε για το εμπορικό κέντρο του Βωβού , ούτε για τα δέντρα που κόπηκαν Πατησίων και Κύπρου, ούτε για τις εκλογές που ετοιμάζει ή δεν ετοιμάζει ο Καραμανλής, ούτε για τα κοστούμια που ράβουν ή δεν ράβουν στο ΠαΣοΚ, ούτε για τα μπλόκα των αγροτών- για τα τελευταία απλώς θα στείλει αργότερα τον λογαριασμό...
Αντιθέτως, η Κομισιόν μιλάει για δημοσιονομικές ισορροπίες, για μεταρρυθμίσεις, για τις εργασιακές σχέσεις, για το κόστος του δανεισμού, για ρυθμό ανάπτυξης, για τις ανάγκες βελτίωσης του Ασφαλιστικού. Μιλάει δηλαδή για διάφορα βαρετά πράγματα, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν αίρονται στο ύψος του χαβαλέ που συγκινεί τους έλληνες πολίτες. Αν ο στοιχειωδώς νοήμων πολιτικός που διάβαζε την έκθεση τύχαινε να είναι και στοιχειωδώς σοβαρός, θα αναρωτιόταν: πώς συμβαίνει και υπάρχει τέτοια διάσταση ανάμεσα σε αυτά που συζητούμε μεταξύ μας και σε αυτά που συζητούν οι άλλοι για εμάς; Πολύ φοβούμαι ότι δεν θα έβρισκε απάντηση στην απορία του.
Διότι αυτό είναι ακριβώς το πρόβλημα της χώρας σήμερα. Συζητούμε σοβαρά τα ελαφρά και ελαφρά τα σοβαρά. Ευτυχώς ή δυστυχώς, μια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με όσα μάς σούρνει προκαλεί λιγότερο ενδιαφέρον και από τις δηλώσεις Μπούτα . Η χώρα αρνείται να κοιταχτεί στον καθρέφτη.
Και επιπλέον, υποκρίνεται. Όλες οι δημοσκοπήσεις πιστοποιούν ότι σε ποσοστά 60%-70% οι Έλληνες θεωρούν ότι η οικονομία αποτελεί το κρίσιμο πρόβλημα των ημερών. Δεν έχουν άδικο. Αλλά δεν κάνουν και τίποτε να βρουν το δίκιο τους.
Εδώ και τέσσερις μήνες ο μόνος έλληνας πολιτικός που δείχνει να ασχολείται με την κρίση είναι ο Σημίτης. Κάτι γράφει, κάτι λέει, κάτι εξηγεί... Σωστό ή λάθος, αδιάφορο. Οι υπόλοιποι μιλάνε ακόμη και για την οικονομία με όρους μικροκομματισμού. Ποιος θα δώσει, πόσα θα δώσει, ποιοι θα τα πάρουν κ.ο.κ. Αλλά το ερώτημα είναι απλό: αν οι πολίτες αυτά παρακολουθούν,τότε γιατί δηλώνουν ότι καίγονται για την οικονομία;
Γιάννης Πρετεντέρης, εφ. Το Βήμα, 30 Ιανουαρίου 2009
Σχόλια