Το νταηλίκι των αγροτών είναι η πιο προκλητική μορφή διεκδίκησης «δικαιωμάτων» από όλες τις ανάλογες μορφές διεκδίκησης που σημαδεύουν τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Μια χώρα που κινδυνεύει να χρεοκοπήσει, βρίσκεται στο μικροσκόπιο των δανειστών της και θεωρείται από τους εταίρους της ανάξια να ανταποκριθεί ακόμη και σε στοιχειώδεις υποχρεώσεις της βρίσκεται αιφνιδίως όμηρος πανάκριβων τρακτέρ που ανήκουν σε μια από τις πιο προνομιούχες κοινωνικές ομάδες σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενώ όλες οι συντεχνίες θα έπρεπε να είχαν συνασπιστεί στον στόχο της αποφυγής της οικονομικής καταστροφής που μπορεί να έχει απρόβλεπτες συνέπειες ακόμη και στα εθνικά θέματα, η «περήφανη αγροτιά» δίνει στη χώρα άλλη μία κλωτσιά για να τη φτάσει πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού.
Το νταηλίκι των αγροτών προκαλεί αγανάκτηση στην κοινωνία. Ποιοι είναι αυτοί που πρωτοστατούν για μία ακόμη φορά στις κινητοποιήσεις, αν όχι μεγαλοτσιφλικάδες που στέλνουν στα μπλόκα τρακτέρ με οδηγούς κακοπληρωμένους είλωτες από βαλκανικές χώρες ενώ οι ίδιοι βγαίνουν στα κανάλια; Πόσο βέβαιον είναι ότι η σχέση τους με τους φοροελεγκτικούς μηχανισμούς είναι άψογη; Ποια είναι η προσφορά τους στη διατροφή των συμπολιτών τους, όταν η Ελλάδα είναι πρώτη και καλύτερη στην παράνομη χρήση φυτοφαρμάκων με αποτέλεσμα σημαντικό ποσοστό των πανάκριβων ελληνικών φρούτων και ζαρζαβατικών να έχουν γεύση και θρεπτική αξία απορρυπαντικού; Και τελικά ως πότε η ευημερία μιας κοινωνικής τάξης μπορεί να επιτυγχάνεται μέσα από τον ωμό εκβιασμό των υπολοίπων;
Από την άλλη πλευρά, όλοι με τον τρόπο μας οργανώνουμε μπλόκα στο μέλλον των συμπολιτών μας, με αποτέλεσμα το μοναδικό ανταγωνιστικό προϊόν που παράγεται να είναι το νταηλίκι της μιας επαγγελματικής ομάδας έναντι των υπολοίπων. Σήμερα είναι οι αγρότες, χθες ήταν οι εργάτες στην καθαριότητα, αύριο θα είναι οι συμβασιούχοι και μεθαύριο οι δημοσιογράφοι (αν και η ποιότητα της ενημέρωσης συναγωνίζεται αυτή των υπολοίπων ελληνικών αγαθών, με αποτέλεσμα η αναστολή λειτουργίας των περισσότερων ΜΜΕ λόγω απεργίας να συζητείται μόνο λόγω της ανακούφισης που προσφέρει στην κοινωνία).
Κάπως έτσι θα εφαρμόσουμε το Πρόγραμμα Σταθερότητας. Οι δημόσιοι υπάλληλοι θα οργανώσουν... χάος στο κέντρο της Αθήνας, αργότερα οι δάσκαλοι θα κλείσουν τα σχολεία, μετά οι γιατροί θα βάλουν λουκέτο στα νοσοκομεία και στο τέλος οι μαθητές θα κάνουν κατάληψη στα Λύκεια. Είμαστε όλοι αγρότες, λοιπόν, αλλά το ερώτημα παραμένει: Πώς μια κοινωνία που παραμένει καθηλωμένη στο... «αγροτικό στάδιο» θα γίνει οριστικά μια χώρα με στοιχειώδεις ευρωπαϊκούς κώδικες λειτουργίας; Μια απάντηση είναι ότι πρέπει να βρεθούν πολιτικοί που θα πρωτοστατήσουν στο ξεβόλεμα των βολεμένων. Πολιτικοί που απαξιούν να κυβερνήσουν ως μαριονέτες των δήθεν «λαϊκών συμφερόντων». Πολιτικοί που έχουν αρκετό νταηλίκι για να συγκρουστούν με τις «αγροτικές νοοτροπίες» και να νικήσουν. Υπάρχει κανείς;
Σχόλια