Όταν Ο Κώστας Καραμανλής προκήρυξε τις τελευταίες εκλογές, «έταξε» στους ψηφοφόρους λιτότητα, μείωση μισθών, πάγωμα προσλήψεων, περικοπή υπερωριών στο Δημόσιο, λέγοντας ότι αυτή είναι η μοναδική υπεύθυνη στάση. Στόχος του ήταν, έλεγε, να λάβει νέα εντολή ώστε να περιορίσει τα δημόσια ελλείμματα. Δεν εξελέγη μεν, αλλά και την κρίση δεν την αποφύγαμε, μάλιστα αποδείχθηκε ελληνικότατη, διαρθρωτικότατη, οξύτατη - και σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στη δική του διακυβέρνηση.
Ό,τι «υποσχόταν» προεκλογικά ο τέως πρωθυπουργός, πάντως, δεν παραγράφεται επειδή έπαψε να ηγείται του κόμματός του. Έστω λοιπόν κι αν η Ν.Δ. ψήφισε «όχι» σε μέτρα αντίστοιχα των όσων είχε υποσχεθεί, εκείνος πέρα και από την υποχρέωση στην κομματική πειθαρχία είχε μια υποχρέωση πρωτίστως έναντι του εαυτού του. Ένας σοβαρός πολιτικός ηγέτης δεν μπορεί να καταψηφίζει μέτρα που ο ίδιος προεκλογικά υποσχόταν, σε συνθήκες μάλιστα πολύ πιο δραματικές και πολύ πιο επείγουσες.
Η ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για να περιγράψουν τη στάση του Κώστα Καραμανλή. Ασυνέπεια, ανευθυνότητα, αναξιοπιστία. Και μην αναρωτιέστε γιατί μεγαλώνει η κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών στους πολιτικούς τους.
Ηλίας Κανέλλης, εφ. Τα Νέα, 7/5/2010
Θυμίζω και τι είχα γράψει πολύ καιρό πριν...
Σχόλια