Βασίλης Κρεμμυδάς, εφ. Τα Νέα, 17/12/2009
Όλοι παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό μια ενορχηστρωμένη, ίσως και συντονισμένη, επίθεση κατά της χώρας με κεντρικό επιχείρημα το πολύ μεγάλο δημοσιονομικό έλλειμμα και το τεράστιο χρέος. Η επίθεση έχει ποικίλες προελεύσεις με τέσσερις κεντρικούς άξονες: πιστοληπτικοί όμιλοι· διεθνής Τύπος· ξένες κυβερνήσεις· κυρίως Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για ένα είδος «τρομοκρατικής» επίθεσης με τις πιέσεις από την Κομισιόν για σκληρή λιτότητα και περικοπές δαπανών δραστικές και από τους ξένους τραπεζικούς ομίλους με τη διατήρηση υψηλών επιτοκίων για την περίπτωση που η Ελλάδα θα χρειαστεί να δανειστεί από τη διεθνή αγορά- και, βέβαια, όλοι γνωρίζουν, και εμείς, ότι κάτι τέτοιο είναι αναπόφευκτο.
Είναι φανερό ότι πρόκειται για πιέσεις προκειμένου να εφαρμοστεί στην Ελλάδα η λεγόμενη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική. Εν τω μεταξύ, με πρόσχημα τα εντελώς ψευδή στοιχεία για το ποσοστό του ελλείμματος που παρουσίαζε στην Ευρωπαϊκή Ένωση η τελευταία κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, υβρίζουν όλοι τη χώρα ως αναξιόπιστη και χλευάζουν. Τώρα όμως, μετά τις εκλογές οι αρμόδιοι της Κομισιόν καμώνονται ότι δεν γνώριζαν την πραγματικότητα και πως «εμείς με χώρες έχουμε να κάνουμε, όχι με κυβερνήσεις», κάπως έτσι έλεγαν, και επομένως η χώρα είναι αναξιόπιστη, η χώρα είναι που έδινε ψευδή στοιχεία.
Με αυτή τη λογική, λοιπόν, αφήνουν να διαρρέει ότι η Ελλάδα είναι στα πρόθυρα της πτώχευσης, πως το έλλειμμα θα αυξηθεί, ότι κανένας δεν θα τη δανείζει και πολλά παρόμοια· με τον ίδιο σκοπό: πίεση προς την κατεύθυνση της εφαρμογής αντικοινωνικών και αντιαναπτυξιακών μέτρων στην οικονομία. Γνωρίζουμε, ωστόσο, ότι η Κομισιόν ψεύδεται ως προς την άγνοιά της για το ύψος του ελλείμματος. Γνώριζε πολύ καλά, από εκθέσεις και επικοινωνία του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το ύψος του ελλείμματος· και, φυσικά, και χωρίς αυτούς τους τρόπους επικοινωνίας, με δικούς της μηχανισμούς, ήταν σε θέση να αντιληφθεί, αν όχι το ακριβές ύψος του ελλείμματος, τουλάχιστον τα ψευδή στοιχεία που της δίδονταν. Δεν το έκανε. Γιατί δεν το έκανε;
Γιατί η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική: μολονότι γνώριζαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν πίεσαν την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, γιατί ήταν κυβέρνησή δεξιά! Νομίζω ότι η αρχή της αλληλεγγύης είναι κεντρική στην Ευρωπαϊκή Ένωση: όταν μία χώρα- μέλος βρεθεί σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση, ο λόγος δεν έχει μεγάλη σημασία, παρά μόνον όταν η ίδια Ένωση έχει μικρή ή μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση της χώρας- μέλους, τότε σπεύδει να βοηθήσει, να συμπαρασταθεί.
Αντίθετα με την κεντρική αυτή αρχή, είδαμε- και βλέπουμε- μια Ευρωπαϊκή Ένωση να προσπαθεί να κατακρεουργήσει τη χώρα-μέλος που λέγεται Ελλάδα. Η αλληλεγγύη λειτούργησε στο ακριβώς αντίστροφό της. Αν όμως κάποιος αναρωτηθεί αν η Ευρωπαϊκή Ένωση συμπεριφερόταν πάντοτε με τον ίδιον τρόπο, απλώς θα έχει «συλλάβει» την καρδιά του προβλήματος. Διότι και πρόβλημα υπάρχει και η απάντηση είναι εύκολη.
Η απάντηση βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας: δεν έχουμε παρά να συγκρίνουμε τη συμπεριφορά των κεντρικών διοικητικών οργάνων της Ένωσης κατά τους δύο τελευταίους μήνες με τη συμπεριφορά τους κατά τα περίπου έξι προηγούμενα χρόνια. Τότε, ήταν γνωστό ότι η οικονομία της χώρας πήγαινε προς το βάραθρο σχεδόν τρέχοντας. Όπως ήταν γνωστό ποιος είχε την ευθύνη γι΄ αυτό. Και τότε λοιπόν η συμπεριφορά ήταν συστάσεις, ίσως και αυστηρές, υπόδειξη για τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν, κάτι σαν χάδια σε σύγκριση με την τωρινή συμπεριφορά που μοιάζει με επίθεση.
Το συμπέρασμα είναι «αυτό που κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια»: η Ευρωπαϊκή Ένωση, η διοίκησή της, είναι δεξιά· υποβάλλει την εφαρμογή νεοφιλελεύθερης οικονομικής πολιτικής. Η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση ήταν δεξιά, θιασώτρια αυτής της οικονομικής πολιτικής. Αντίθετα, η σημερινή ελληνική κυβέρνηση δεν είναι δεξιά και έχει διακηρύξει την πεποίθηση και πρόθεσή της να μην εφαρμόσει τέτοια οικονομική πολιτική, παρά να κινήσει την αγορά και να ξαναενσωματώσει την κοινωνία στη συνολική πορεία της χώρας. Πρόκειται για εφαρμογή όψεων της κεϊνσιανής θεωρίας που βρίσκεται στους αντίποδες του νεοφιλελευθερισμού. Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με μια αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει ιδεολογικά-κομματικά χαρακτηριστικά.
Και μια απορία: διάβασα για τις αμοιβές των ανώτατων αξιωματούχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έμεινα άναυδος! Ο πρόεδρος έχει ετήσιες απολαβές 354.000 ευρώ, ήγουν 29.500 ευρώ το μήνα! Ρωτάω, γιατί; Γιατί αυτός ο κύριος πληρώνεται 15 φορές περισσότερο από μένα; Και γιατί αυτού του κυρίου η ετήσια αμοιβή είναι σχεδόν 100.000 ευρώ υψηλότερη από αυτήν του προέδρου των ΗΠΑ; Και από την άλλη, με ποιο δικαίωμα αυτός ο κύριος «διατάζει» σε χώρες- μέλη περικοπή μισθών και συντάξεων;
Η απάντηση βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας: μολονότι γνώριζαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση για το έλλειμμα και τα ψευδή στοιχεία, δεν πίεσαν την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή, γιατί ήταν κυβέρνηση δεξιά!
Σχόλια