Δάσκαλοι και καθηγητές δεν ήταν ποτέ δύσκολος στόχος. Ξύνοντας τις λέξεις σου με την ξύστρα του λαϊκισμού, αφού πρώτα δηλώσεις αντιλαϊκιστής, και αθροίζοντας αλήθειες, μισές αλήθειες, ψέματα και μυθεύματα, άνετα τους αδειάζεις. Αν μάλιστα δεν έχεις κουβεντιάσει μια, δυο, πέντε φορές με όσους δουλεύουν στο κατώι της εκπαίδευσης, τότε μόνο ακουστά έχεις για τις συνθήκες της δουλειάς και του βίου τους, o οποίος καθορίζεται απολύτως από τη δουλειά τους, χρονικά και ψυχικά· κι αυτό δεν συμβαίνει ούτε καν με όλους τους κληρικούς.
Εύκολα λοιπόν υιοθετείς τις κοινοτοπίες πως αμέτρητοι εκπαιδευτικοί δεν νοιάζονται για τα παιδιά, είναι ημιμορφωμένοι, τη βολεύουν με ιδιαίτερα, λουφάρουν αποσπασμένοι (από τα κόμματα-αφέντες, ποιον άλλον), έχουν τετράμηνες διακοπές κ.τ.λ. Αυτά δεν τα λέμε μόνο αν υπάρξει απειλή απεργίας στις εξετάσεις. Τα πιστεύουμε χειμώνα καλοκαίρι. Απλώς η εξεταστική συγκυρία επιτρέπει να εξαντλήσουμε πάνω τους τα αποθέματά μας σε ειρωνεία. Σαν να μη χρωστάμε πολλοί στην υπομονή κάποιου «λουφαδόρου» δάσκαλου, στην ευαισθησία κάποιου «αγράμματου» καθηγητή ένα παραθυράκι προς τη ζωή. Μυστήρια πράγματα.
Ένα επιπλέον μυστήριο. Τούτες τις μέρες, διαβάζω, απεργούν οι εκπαιδευτικοί της Γερμανίας, που δεν είναι βέβαια η κοιτίδα της δημοκρατίας ούτε ο τόπος όπου βλάστησε το πρώτον η παιδεία. Και είναι κι εκεί περίοδος εξετάσεων. Πλην ουδεμία επιστράτευση αποφασίστηκε. Εδώ, όπου ομνύουμε στο όνομα του Κλεισθένη και του Αριστοτέλη, κρίναμε ότι ο λυσιτελέστερος τρόπος για να τιμηθούν συγχρόνως δημοκρατία και παιδεία είναι η επιστράτευση. Η τέταρτη σε λίγους μήνες, μετά τους ναυτεργάτες και τους εργαζόμενους σε μετρό και ΟΤΑ.
Μυστήριο τρίτο: Στη Γερμανία έχουν αμιγώς συντηρητική κυβέρνηση. Αντίθετα, η δική μας διαθέτει και σοσιαλιστική συνιστώσα και ανανεωτικώς αριστερή. Το ΠΑΣΟΚ δεν διαφωνεί βεβαίως με την επιστράτευση, αλίμονο. Η ΔΗΜΑΡ έχει επιφυλάξεις. Αποτελεσματικές όσο σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις που «επιφυλάχθηκε» συγκυβερνώσα.
Μυστήριο τέταρτο: Η προληπτική επιστράτευση (κατά πόδας των προληπτικών συλλήψεων) γίνεται «χάριν της υγείας των μαθητών». Οι οποίοι βέβαια δεν είναι σπαρτοί ή ουρανόπεμπτοι. Δεν ζουν σε προστατευτικά θερμοκήπια αλλά σε οικογένειες που πληγώθηκαν βαριά τα τελευταία χρόνια. Οταν λοιπόν ακούνε πως η πολιτεία πονάει για τη γαλήνη τους, μάλλον σαν άσκηση σαρκασμού το μετράνε.
Μυστήριο πέμπτο: Μαθητές και γονείς αγωνιούν για τις πανελλαδικές, το πτυχίο πάντως το απομυθοποίησαν προ πολλού. Ξέρουν ότι δεν αποτελεί διαβατήριο προς τον κόσμο της εργασίας στην πατρίδα τους, αλλά προς τη Γερμανία, την Αγγλία κ.ο.κ. Ξέρουν επίσης πως η ανεργία στους νέους 18-24 ετών ξεπερνάει το 60%. Κι όταν ακούνε υπουργούς και λοιπούς φαρισαίους να λένε ότι «δεν θα επιτρέψουν σε κανέναν να παίξει με τα όνειρα των νέων», χαμογελούν. Πικρά.
Παντελής Μπουκάλας, εφ. Καθημερινή, 15/5/2013
Σχόλια