Φλασιά

—Έλα, Γιαννάκη, ο Αλέκος είμαι.
—Έλα, Αλέκο. Σου είπα με πειράζει το Γιαννάκης. Κλαύδιο με λένε!
—Έλα, Κλαυδιούλη! Δε θα τα χαλάσουμε σ’ αυτό ούτε και στα άλλα.
—Τι εννοείς;
—Κοίτα, επειδή τα μέτρα θα φανούν «κάπως» στους κάτω, έχω μια ιδέα.
—Ρίξ’ την...
—Θα κάνεις πως μου πουλάς αγριάδα, κι εγώ θα τσαμπουκαλευτώ και θ’ αντιδράσω. Ela μετά και κλείσε στα χάπατα τις τράπεζες. Όχι πολύ, κανά δυο μέρες, να γουστάρουμε.
—Για λέγε, καλό ακούγεται!
—Θα σου τα χώνω, θα με βρίζεις και τέτοια. Κοίτα να ’σαι πειστικός!
—Και μετά, και μετά;
—Το παίζεις εσύ σωτήρας, αλλάζω κι εγώ έναν δυο όρους επί τα βελτίω, και σώζουμε τον κόσμο.
—Μμμ, δεν ξέρω. Λες να πιάσει;
—Πας στοίχημα μια γραβάτα;