Τελικά, οι γυναίκες έχουν πρόβλημα με τον προσανατολισμό, τουτέστιν από πού τους έρχεται ο ήλιος! Το παρατηρώ σε πολλές. Τελευταίο «κρούσμα», που είδα πριν από λίγο, μία ακόμη.
Κάθομαι -στον ίσκιο, κατακαλόκαιρο!- σε μια καφετέρια. Τα τραπεζάκια τριγύρω σχεδόν όλα άδεια. Πλησιάζει στο χώρο η περί ης ο λόγος. Κοιτάζει «κάπου» απροσδιόριστα: πάνω, κάτω και πλαγίως. Κατευθύνεται προς το ΜΟΝΑΔΙΚΟ τραπέζι που το λούζει ο ήλιος (με μια μικρή τέντα από πάνω του, που όμως ρίχνει τον ίσκιο της στο χορτάρι πίσω της), με σκοπό να καθίσει.
Πλησιάζει η γκαρσόνα.
-«Ψάχνω να καθίσω κάπου σε ίσκιο», ψιθυρίζει η κυρία.
-«Καλύτερα ελάτε από δω», τής αντιπροτείνει η γκαρσόνα.
Όντως, εκεί ο ίσκιος είναι παχύς· και η κυρία κάθεται περιχαρής που εντόπισε το “σωστό” τραπέζι...
Σχόλια